ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' สน ๑ '

    สน ๑  หมายถึง น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดหลายสกุลในหลายวงศ์ เช่น สนสองใบหรือ เกี๊ยะเปลือกหนา (Pinus merkusii Jungh. de Vriese),สนสามใบ หรือ เกี๊ยะเปลือกบาง (P. kesiya Royle ex Gordon)ในวงศ์ Pinaceae, ทั้ง ๒ ชนิดนี้ สนเขา ก็เรียก, พายัพเรียกจ๋วง; สนหางกระรอก (Dacrydium elatum Blume) ในวงศ์Cupressaceae; สนฉําฉา หรือ สนญี่ปุ่น [Podocarpusmacrophyllus (Thunb.) D. Don] ในวงศ์ Podocarpaceae;สนทราย หรือ สนสร้อย (Baeckea frutescens L.) ในวงศ์Myrtaceae สนทะเล (Casuarina equisetifolia J.R. et G.Forst.) ในวงศ์ Casuarinaceae.

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • สนแผง, สนหางสิงห์

    น. ชื่อไม้ต้นชนิด Thuja orientalis L. ในวงศ์ Cupressaceaeใบเป็นแผง ใบและเมล็ดใช้ทํายาได้.

  • สนแผง, สนหางสิงห์

    น. ชื่อไม้ต้นชนิด Thuja orientalis L. ในวงศ์ Cupressaceaeใบเป็นแผง ใบและเมล็ดใช้ทํายาได้.

  • สน ๒

    ก. ร้อยด้วยเชือกหรือด้ายเป็นต้น เช่น สนเข็ม สนตะพาย.

  • สนเข็ม

    ก. ร้อยด้ายหรือไหมเป็นต้นเข้าไปในรูเข็ม.

  • สนตะพาย

    ก. กิริยาที่เอาเชือกร้อยช่องจมูกวัวควายที่เจาะ ซึ่งเรียกว่าตะพาย, ใช้โดยปริยายแก่คนว่า ถูกสนตะพาย หรือ ยอมให้เขาสนตะพายหมายความว่า ถูกบังคับให้ยอมทําตามด้วยความจําใจ ความหลง หรือความโง่เขลาเบาปัญญา.

  • ส้น

    น. ส่วนท้ายของเท้า เช่น อย่าเดินลงส้น รองเท้ากัดส้น, เรียกเต็มว่าส้นเท้า, ส่วนท้ายของบางสิ่งบางอย่าง เช่น ส้นปืน.

  • ส้นตีน

    (ปาก) น. ส้นเท้า, (มักใช้เป็นคำด่า).

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒